‘Ons Celeste moet eerst even wennen. Als ze eenmaal op haar plek is, komt ze los,’ zou haar moeder zeggen. Bij Vos gaat dat vanzelf. Wa denkte, ze gaat op pad met die kerel die ook tonpraoter had kunnen worden. Celeste is meer dan welkom en dat voelt ze. De Vossen helpen haar op weg, hebben aandacht en willen haar graag hun vak leren. 

Ze mag van alles proberen. Timmeren, tegelen en vooral het smeren van een vloer vindt ze leuk. Ze wordt overal bij betrokken en leert als een dolle. Lol en leren, das een gouden combi.

Vos in zijn nopjes met Celeste. En zij met Vos. Eindelijk weet deze twijfelkont dat ze de goede richting heeft gekozen. Nog zes weken stage en dan gaat ze mooi haar school afmaken. Vos houdt de deur wijd open voor haar.