Vader en zoon zijn allebei nauwkeurig tot op de millimeter. Twee pietjes-precies. En toch wil Raymond niet altijd met Keano op pad. Juist samenwerken met een andere Vos vindt hij leerzaam voor zijn zoon. Keano vindt het goed. ‘M’n vader is en blijft altijd zichzelf. Dat vind ik mooi.’ Raymond: ‘Of hij dit vak in gaat of niet, ik ben toch wel trots op hem. Altijd. Ook als hij voetbalt. Of dart.’
Raymond & Keano
Pietje-nóg-preciezer
Pietje-nóg-preciezer
Dit zijn Raymond en zijn zoon Keano. Als alle scholieren vakantie hebben, gaat bij Keano om 6 uur de wekker. In alle vroegte rijdt hij met zijn vader mee naar Vos. Hij vindt het leuk om dingen te maken waar mensen blij van worden. Meehelpen met de mannen, de eerste beginselen van het vak uitproberen, gewoon dóen. Hoe jonger je begint, des te verder je komt als vakman. ‘Daar leertie van,’ zegt Raymond. En wie wil leren, krijgt van Vos de kans. Keano wil wel.
Om de week speelt Keano mee in de dartcompetitie van het team van zijn vader. Hij komt de kroeg alleen onder begeleiding van zijn vader in. Hij is 15. Ook met darten heeft deze jonge Vos een scherp oog en een vaste hand. Op het dartbord heeft hij zijn vader al ingehaald.
