Het ondernemen zit er al jong in. Eigen baas willen zijn, zelf kunnen beslissen en regelen. Als Wil en zijn vrouw Astrid de kans krijgen haar ouderlijk huis met een grote schuur te kopen, hakt Wil de knoop door. Hij start zijn eigen onderneming in grondverzet. En niet veel later worden in 1997 eerst zoon Coen en later in 1999 dochter Steffie geboren. Coen heeft de genen van zijn vader en stapt rond zijn twintigste in het bedrijf. Met dezelfde passie. Wil heeft ook Steffie in die richting proberen te kneden. Maar dat is niet gelukt.

Hobby’s? Neuj. Werk is hobby. En andersom. Wil en Coen doen vooral grond- en infrawerk. Uitgraven bouwputten, aanleggen van de riolering, straatwerk, tuinen spitten, poelen en vijvers. Sommige projecten springen eruit. Zoals de voorbereidingen van de kastelen op de Haverleij in Engelen. Toen ze begonnen stonden de aardappelen nog op het land. En dan de rondweg van Eindhoven. Wekenlang werk je ’s nachts en vanuit het niets zie je langzaam een snelweg ontstaan met viaducten, invoegstroken en afslagen. Groot. Groter. Grootst. Zo imposant, daar wordt zelfs een Brabander stil van.

Zijn schoonvader in spé is blij met Robins werk, maar staat niet meteen te juichen over de prille liefde die op de werkplaats ontstaat. Met in de hoofdrol zijn eigen dochter Wendy. Maar daar komt hij snel van terug. Want de twee zijn een goed setje. Bovendien bouwt Robin al snel aan een mooi eigen bedrijf voor sloopwerk en alles wat nog meer komt kijken bij de verandering van de bestemming van een pand. Zaag- en boorwerk bijvoorbeeld, om het oude belastingkantoor om te kunnen toveren in een zonovergoten appartementencomplex met wanden, deuren en ramen op de juiste plek. Het leegslopen van verlaten bedrijfspanden, oude villa’s en winkels. Het leeghalen van tuinen. De RW Groep doet het gelijk.

Meer dan een kwart eeuw later hebben Robin en Wendy twee zonen. De oudste is een echte motorcrosser, de jongste meer een voetballer. Het gezin woont op hun eigen plattelandsparadijsje. Je ziet er de zon opkomen en weer ondergaan. Paarden, een boomgaard en een voedselbos: alles wat er groeit, kun je eten. Heerlijk! Het wordt nóg beter als je gaat graven rondom de hazelaarstruiken. Zo’n 20 centimeter diep in de zandgrond groeien de knolvormige vruchten van een zwam. Een lekkere zwam. De zomertruffel. De eerste oogst wordt verwacht in 2027. De Vossen schuiven tegen die tijd graag aan!

Een hoogtepunt is de roadtrip door de Verenigde Staten, die ze met z’n vijven in de zomer van 2023 maken. Na een overweldigende aftrap in New York vervolgen zij hun reis langs natuurparken en steden in het Westen. Ruim drie weken zijn ze onderweg. Van A tot Z voorbereid en gepland om geen kostbare tijd te verliezen. Deze zorgvuldigheid vind je ook terug in het bedrijf. Gijs wordt blij van een magazijn dat op orde is (échte Vos), neemt zijn werk serieus (échte Vos), heeft met zijn mensen een groot wij-gevoel (échte Vos), zet de klant altijd op één (échte Vos) en investeert onophoudelijk in kennis en expertise (échte Vos). Maar, als het erop aan komt zit hij toch liever op z’n mountainbike in de Drunense Duinen dan op kantoor.

De P van Gijs? Nee nee, van vader Paul, waar Gijs het bedrijf in 2007 van heeft overgenomen. Hoewel het toen al een prachtige club was, heeft Gijs enthousiast en met visie zijn stempel op het geheel weten te zetten. Hoewel groter en groter niet zijn motto is, is het bedrijf sindsdien gegroeid van 2 naar 16 monteurs. Ook al maak je keuzes, sommige dingen en ook mensen overkomen je. Dat maakt werk en leven alleen maar mooier.

Hoe mooi het schildersvak ook is, al jong heeft Jeffrey meer ambities. Geboren als 100% volbloed ondernemer, begint hij zo snel het maar enigszins kan voor zichzelf. Niet halsoverkop, want je moet er wel klaar voor zijn. En dat is hij. Het complete pakket van ondernemen zit hem van begin af aan als gegoten. Contact met de klant, een mooi aanbod doen, het werk optimaal plannen en het geheel afronden tot een oogstrelend eindresultaat. Jeffrey heeft hart voor zijn zaak en zijn mensen.

Goed ondernemen is een kunst. Je bent verplicht om snel te leren. En fouten maak je maar één keer. Dat klinkt verdacht veel als Johan. De twee liggen elkaar. Werken met Vos vindt Jeffrey prettig en duidelijk. Je weet wat je aan elkaar hebt en wat er van je wordt verwacht. Vakwerk.

Even twijfelt Richard over de HTS. Verder studeren. Maar nee, hij wil gewoon werken aan het waarmaken van zijn ondernemersdroom. Van Vliet Elektrotechniek groeit en groeit en maakt naam als betrouwbare, kundige partner in zo ongeveer alles waar verlichting, bekabeling of beveiliging aan te pas komen. Van Vliet staat klaar voor klant en klus en als je zo in elkaar steekt, kun je erop wachten: Vos en Van Vliet vinden elkaar. Een goed koppel vanaf het eerste moment.

Tot zover de zaak. Bas, dat is de zangstem van Richard. Met een kleine letter, maar een groot bereik. In professionele operaproducties zingt hij de baspartij. En niet alleen dan, ook als hij op z’n knieën de intercom voor een groot appartementencomplex aanlegt. Don Carlo van Verdi. Kippenvel. Jarenlang is Richard één van de vaste basstemmen van het Utrechts Byzantijns Koor. Sinds 2022 is hij de dirigent. Met handen en ogen zet hij samen met de mannen van het koor de juiste klanken en emoties neer. Wel zo handig, een scherpe blik en een stel goede handen. Niet alleen in de elektrotechniek.

En zo gaat het. Hoewel zijn vader anders had gehoopt. Hij zag voor Jeroen een carrière met zijn hoofd, niet met zijn handen. Maar nee, zijn eigenzinnige zoon gaat zijn eigen weg. Met groot plezier én succes. Jaren later geniet Jeroen nog steeds van het zelf creëren. Hij is een maker, die houdt van het perfectioneren van een resultaat, buiten en binnen, project of particulier, in alle mogelijke afwerkingsvormen.

Jeroen werkt graag samen met Vos. De mannen spreken dezelfde taal en dat merk je. Elkaar helpen, goed en gemoedelijk contact. Een geintje? Tuurlijk. Maar geen flauwekul. Want ze hebben allemaal maar één doel. En dat is smetteloos vakwerk.

Een eigen onderneming laat je niet los. Hoewel. Tijdens de schoolvakanties gaat de knop om en pakken Frank, zijn vrouw Sabine en dochter Britt (2010) de koffers om erop uit te gaan. Met carnaval staat skiën vaste prik op het program. En met kerst een reisje naar de zon. Nu Britt wat ouder wordt, gaat het drietal ook verder weg op avontuur. Naar Thailand bijvoorbeeld. Hoe langer hoe beter! Op vakantie komt Frank echt tot rust. Dat is overigens het enige waarin Frank anders is dan Johan Vos. Die wordt al niet goed als hij 5 dagen van huis is.

Als jonge jongen was Frank al nooit thuis en altijd onderweg. Un bietje klieren buiten. Of sporten. Voetbal, motorcross, ijshockey, kickboksen. Een jab, cross of uppercut: daar draait een echte Bosschenaar als Frank z’n hand nog steeds niet voor om.

Op zoek naar werk bladert de startende ondernemer door een toen nog tientallen pagina’s dikke Snuffelkrant. Zo komt hij in contact met Hans van Orsouw van Voegersbedrijf Orly. Orly & Endevoets blijken van begin af aan een ijzersterk koppel. Werken is hun way-of-life, aan- en doorpakken hun motto. De voegers ontwikkelen zich tot vakmannen van formaat in gevelrestauratie voor het behoud van bestaand (monumentaal) vastgoed. Maar Orly & Endevoets gaat verder met bijvoorbeeld planmatig onderhoud en energetische renovaties. Ook als Hans na meer dan dertig jaar met pensioen gaat. Het team blijft groeien en de volgende generatie komt aan boord: dochter Lincy en zoon Bryan.

De toekomst lonkt, maar is complex. Met honderdduizenden nieuwe woningen, energetische renovaties en nul op de meter in 2050 draagt Orly & Endevoets anno nu breed bij aan wat Berrie de grootste verbouwing van Nederland noemt. Omvangrijker dan de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. Niet alleen bouwers en architecten, ook ecologen, bewonersconsulenten en energiecoaches doen mee. Alles haakt in elkaar; iedere fase heeft zijn optimale timing. Zo kan het gebeuren dat een miljoenenproject bij nader inzien toch een half jaar in de koelkast moet. Maar ook dat is ondernemen. Je zucht een keer diep en gaat door. Of je dompelt je als groot fan van Max een weekendlang onder in de Formule 1. Dat doet wonderen. 

P.S. Werken met Vos? Daar is Berrie al jaren hartstikke blij mee!

Ooit is Bert gestart als elektricien, vooral in de nieuwbouw. Om zijn werk goed te kunnen uitvoeren, was hij afhankelijk van het voorbereidende werk van sleuvenmakers. En daar werd Bert niet vrolijk van. Vaak was het dramatisch slecht, dat sleufwerk, en moest hij het halfbakken voorwerk van de hakkers zelf netjes afmaken om zijn eigen werk goed uit te kunnen voeren. Dan kende beter zélf sleuvenmaker worden, dacht Bert. Van sleuven kom je vanzelf bij frezen, uithakken, zagen, slijpen en betonboren. Betonboor Herpen is professioneel (bijna) alleskunner. Geen lapwerk, maar een complete aanpak: oud volledig eruit en nieuw erin. Dan weet je dat de klant zomaar weer 20 of 30 jaar vooruit kan.

Bert en Vos gaan uitstekend samen. En deze match belooft meer moois, ook voor de toekomst. Want meewerkend zoon Mick staat opgelijnd om het stokje van Bert over te nemen.

Een eigen ondernemer houdt weinig tijd over. Maar mocht Bert ooit nog eens aan een hobby toekomen, dan zou hij een goeie metaaldetector kopen. Vroeger in de moestuin van zijn ouderlijk huis in Oijen vond Berts vader ooit zilveren en bronzen munten uit 1500. En een oude bajonet. Iets ouds vinden, das een kick. Of weet je wat, misschien gaat hij weer een keer vissen. Ook spannend.

Zonder dat hij het op dat moment in de gaten heeft, wordt Roy gegrepen door het vak als zijn ouders zelf een huis gaan bouwen. De jonge Roy kijkt zijn ogen uit als hij de stukadoor aan het werk ziet. Ook de buurman van huize Gerrits is stukadoor en geeft zelfs les in het vak. Hij wordt Roy’s leraar. In loondienst en onder de vleugels van wijlen zijn leermeester behaalt Roy alle papieren. Van leerling stukadoor-aspirant groeit hij tot aspirant-gezel en later uitvoerder. Na 19 jaar loondienst start hij in 2016 zijn eigen bedrijf.

Is er een spoedje, dan moet je bij Roy zijn. Hij is de stukadoor die voor alles een oplossing vindt. Hij pakt het zelf op, of schakelt met één van de vakmannen waarmee hij samenwerkt. Zijn losse schil. Hoe dan ook, Roy regelt ’t. Bedenkt ‘t. Deze stukadoor houdt van puzzelen.

Alles wat met grote machines niet kan, daarvoor moet je bij Danny zijn. Onderhoud van tuinen, sloten, straat- en graafwerk. Met zijn hendige machientjes doet hij zelfs graafwerk in een woonkamer. Of net ernaast, voor een uitbouw. Ook buiten op het land vind je Danny. Druk met ploegen, klepelen of kilveren: wat voor velen een vraagteken is, is voor Danny aan de orde van de dag. Hij werkt en werkt. Op zaterdag is hij ook nog vliegende keep op de Bossche markt en helpt hij zijn vader Marcel met op- en afbouwen van de bloemenkraam. En daar tussenin doet Danny zijn eigen klussen. Gewoon, omdat hij ook dat leuk vindt.

Danny houdt van werken en gelukkig heeft vriendin Ilona ook genoeg om handen. Om een keer écht vrij te hebben, moeten het stel weg van huis. Met hun net zo ondernemende vriendengroep van een manneke of 20 vind je Danny en Ilona ieder jaar in januari op de skipiste ergens in Oostenrijk.

Met alle Vossen heeft Danny een goede klik. Vos Vakwerk? Tja, dat is gewoon hetzelfde volk als hij. Je weet wat je aan elkaar hebt. Dat werkt. Danny is blij met Vos en dat is wederzijds.