'Wat ga jij nou doen?'

zei Johan Vos, door Claudia te hulp geroepen als regisseur van de herbouw van de jaren ’50 woning. In haar hoofd had ze een plaatje. Johan dacht met haar mee. Van begin tot het eind. Tot in detail afwegend wat kon en wat minder handig was. Hij kwam met stalen voor kleur en materiaal, met ideeën over andere toepassingen, andere indelingen. Uren en uren hebben ze gepraat in Johans kantoor boven de werkplaats van Vos. Het resultaat mag er zijn.

In de hal achter de voordeur van wat een neutraal woonhuis lijkt, word je verrast door een glazen doorkijkje, een ruit in de vloer. Het pakt je blik, wat ligt eronder? Je ziet een wijnrek. Een jarenoude Barolo springt in het oog. Maar wat ligt ernaast? Een paar schoenen? ”Dat zijn de werkschoenen van meneer Maas, de bouwer van ons huis halverwege de vorige eeuw. In de kruipruimte kwamen we zijn totaal verweerde schoenen tegen. Zonder hem woonden we hier niet. Dus we vonden dat zijn schoenen deze ereplek wel hadden verdiend.’

Door naar de keuken, waar strak en glad samenkomen met ruw en natuurlijk. Blikvanger is de ruim 10 meter brede glazen pui die buiten naar binnen haalt, terras en keuken verbindt. “Daarvoor hebben we ruimte moeten maken in het budget. Zó blij mee,” zegt Claudia. Haar huis is een open huis voor vrienden en familie. Bourgondische gezelligheid, warmte, plezier, gesprekken aan de keukentafel en buiten, bij de nog te bouwen buitenkeuken. Plannen genoeg. Claudia heeft ook hier haar eigen ideeën over. Maar nu eerst genieten. Want dat was de bedoeling van het project: een woonplek om samen volop van te genieten!