Op zaterdagavond ziet hij zijn vrienden, die net als hij vaak geen zin meer hebben om ’s nachts rond half 2 nog eens naar Den Bosch af te zakken. Op zondag staat hij fris en fruitig op de goal van het 6e van SCG in Gestel. Een vriendenteam. Als verdediger stond hij er wat te vaak naast. Dat krijg je als je op de man gaat, als het niet gaat zoals je wilt. Te lomp. Als keeper is dat niet zo’n punt. En het scheelt nog een hoop lopen ook.

Thuis is bij zijn ouders in Berlicum, zijn zus en bij zijn hundje Lucky. Genoemd naar sigaretten noch cowboy. Klein en lichtbruin, een boomertje van ondertussen al 12 jaar oud. ’s Zomers gaan ze altijd drie weken naar Spanje, zonder Lucky. Dit jaar niet, vanwege corona. Het ziet ernaar uit dat Damian deze zomer voor het eerst in 19 jaar niet naar die ene camping in de buurt van L’Estartit gaat. Dat is balen. Maar het is niet anders.